خبری بسیار تلخ از پایتخت صنعت پتروشیمی ایران

 

1. کاهش ارتباط با جامعه محلی: نبود حضور دائمی و عدم تعامل نزدیک با مردم محلی، می‌تواند باعث کاهش اعتماد و همکاری بین مدیران و جامعه محلی شود.

 

2. عدم درک عمیق از نیازها و مشکلات محلی: مدیرانی که خود و خانواده‌شان در منطقه مستقر نیستند، ممکن است درک کاملی از مسائل و نیازهای منطقه جهت انجام مسئولیت های اجتماعی نداشته باشند.

 

3. افزایش هزینه‌ها: هزینه‌های رفت و آمد بیش از حد مدیران بین ماهشهر و پایتخت و دیگر شهرهای کشور می تواند هزینه‌های اضافی برای شرکت های پتروشیمی به همراه داشته باشد و حتی در بعضی موارد دیده شده مدیران این شرکت ها از راه دور شرکت را کنترل می کنند !!

 

4. کاهش انگیزه کارکنان: کارکنانی که می‌بینند مدیران و خانواده‌هایشان در منطقه مستقر نیستند و در بهترین و خوش آب و هواترین مناطق کشور زندکی می کنند ، ممکن است احساس کنند که مشکلات و شرایط سخت زندگی آنها توسط مدیران درک نمی‌شود و این می‌تواند انگیزه کاری آنها را کاهش دهد.
 

5. کمبود پشتیبانی و پیگیری: حضور مداوم مدیران در محل کار می‌تواند به بهبود پیگیری و نظارت بر پروژه‌ها کمک کند، اما غیاب آنها ممکن است باعث کاهش اثربخشی در مدیریت و پیشبرد کارها شود.

 

با توجه به مورد گفته شده هنوز چرایی انتصاب مدیران غیربومی در صنعت پتروشیمی مشخص نیست!