شرکت هاي مزبور در حوزه مناطق نفت خیز جنوب، معروف به حوزه قرارداد، تمام امور صنعتی را بر عهده گرفتند و فقط مواردی که مستقیما به صنعت نفت ارتباط نداشت، تحت عنوان "سازمان عملیات غیرصنعتی" به شرکت ملی نفت ایران واگذار شد؛ از جمله اين موارد امر آموزش در حوزه قرارداد بود كه در سال 1339 به عملیات غیرصنعتی واگذار شد.
آموزشگاه حرفه ای اهواز، به عنوان اولین مرکز آموزش، پس از این اتفاق در همان سال در محل گاراژ مکانیک سابق شرکت، در ابتدای خرمکوشک دایر شد. این ساختمان در سال 1328 ساخته شده بود. در همان سال با توجه به احساس خلاء وجود نیروی تکنسین ماهر بومی در صنعت نفت که در واقع مانند قشر میانی مابین کارگران ماهر افزارمند پرورش یافته در آموزشگاه های حرفه ای و مهندسین فارغ التحصیل از دانشکده نفت عمل کند، طرح هنرستان های فنی صنعت نفت مطرح شد. پس از آن با تصویب طرح سراسری نظام هنرستان های وزارت فرهنگ در سال 1340، هنرستان اهواز بلافاصله احداث و از سال تحصیلی 1341 شروع به جذب هنرجو كرد.
در سال 1349 آموزشگاه حرفه ای اهواز به مرکز آموزش حرفه ها (مرکز آموزش بعد از استخدام) تبدیل شد. در اين زمان آموزش ماقبل استخدام جهت تربیت کارگر ماهر به آموزشگاه هاي حرفه ای آبادان و آغاجاری محدود مي شد و در سال 1353 با گسترش دانشکده نفت، هنرستان صنعتی آبادان تعطیل و در هنرستان اهواز ادغام شد.
در سال 1356 به علت هزینه بر بودن آموزش ماقبل استخدام، شرکت ملی نفت ایران تصمیم به تعطیلی این آموزشگاه ها، گرفت. به اين ترتيب چه آموزشگاه هاي نفت در شهرهاي اهواز، آبادان، آغاجاري و ... به حالت تعليق درآمد. اما با پیروزی انقلاب اسلامی و تغییر ساختار شرکت ملی نفت و تاکید بر کیفیت آموزش نیروی انسانی، لزوم آموزش ماقبل استخدام در صنعت نفت، مجددا مطرح شد.
در چنين شرايطي بازگشایی تمامی این مراکز در دستور كار قرار گرفت كه متاسفانه با وقوع جنگ تحمیلی عملا مراکز آبادان از گردونه انتفاع خارج شدند. با اين همه هنرستان اهواز با عنوان جدید هنرستان "شهید سبزیزاد" و آموزشگاه حرفه ای با عنوان "مرکز آموزش حرفه ای شهید با هنر" به کار مشغول شدند. این دوره تاسال 1374 برای آموزشگاه حرفه ای و سال 1379 برای هنرستان شهید سبزیزاد ادامه پیدا کرد. اما در دهه هفتاد با اعلام پایان آموزش ماقبل استخدام در مجموعه وزارت نفت، پرونده این مراکز آموزشی بسته شد.امين زاده درويش
