هیچ چیز مانند آن لحظه ای نیست که سال تحویل در کنار خانواده خود باشی و از آن لحظات ناب لذت ببری. لحظاتی که کارکنان اقماری نفت بارها از آن محروم شده اند.

محمد امین محبی خبرنگار نفت آنلاین | در آستانه‌ی سال نو، وقتی همه‌ی خانه‌های ایرانیان پر از شوق و انتظار می‌شوند و بوی عید و صدای خنده‌ی بچه‌ها فضا را پر می‌کند، اما قلب کارکنان اقماری نفت سنگین‌تر از همیشه می‌شود.

آن‌ها چمدان به دست، با بغضی که نمی‌شود به زبان آورد، از خانواده جدا می‌شوند؛ از نگاه پر از دلتنگی همسرشان، از دست‌های کوچک فرزندانشان که به لباسشان می‌چسبد و از پدر و مادری که فقط یک "موفق باشی" آرام زیر لب می‌گویند.

سال تحویل برای خیلی‌ها لحظه‌ی در آغوش کشیدن عزیزان است، اما برای این مردان سخت‌کوش، گاهی فقط یک تماس کوتاه از دور، پشت خطوط پر از پارازیت، تمام چیزی است که از آن لحظه‌ی ناب نصیبشان می‌شود.