کار در دمای بالای ۵۰ درجه با آن حجم از آلودگی زیست محیطی و خطرات جانی به صورت طرح اقماری ۲ هفته کار و ۲ هفته استراحت و یا ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت واقعا کار طاقت‌فرسایی است. یعنی تنها انگیزه‌ای که برای نیروهای مناطق عملیاتی اعم از اقماری و غیر آن وجود دارد که در آن شرایط سخت کار کنند و بعدها هزاران مشکل و بیماری گریبان‌گیر آنها می‌شود این است که حقوق نسبتا بیشتری از دیگر گروه‌های شغلی بگیرند.

به گزارش نفت آنلاین ، صنعت نفت همین الان هم با مهاجرت نیروهای متخصص شبیه پدیده فرار مغزها مواجه است.

حتی کشورهای اطراف ایران در قالب خرید خدمت با کارکنان عملیاتی ایرانی قرارداد امضا می‌کنند. مثلا طرف به جای اینکه با یک پرواز ۱.۵ ساعته از تهران به عسلویه برود با یک پرواز ۲ ساعته از تهران به قطر می‌رود و در شرکت نفت و گاز قطری کار می‌کند و حقوق بالاتری هم می‌گیرد.

دو هفته آنجا کار می‌کند و دوباره با یک پرواز به تهران برمی‌گردد. در این روش دیگر حتی بحث مهاجرت هم مطرح نیست و لازم نیست طرف از وطنش دل بکند. اتفاقا در قطر حقوق را به دلار پرداخت می‌کنند.

برخی دیگر از کارشناسان صنعت نفت نیز تخصصی بودن این حوزه، سختی کار، بیشتر بودن ساعت کاری، دور بودن کارکنان از خانواده و پیشنهادهای دلاری کشورهای حوزه خلیج فارس به کارکنان را دلیل پرداخت حقوق بیشتر به کارکنان صنعت نفت برای حفظ این کارکنان قلمداد کرده‌اند.