سید ناصر مهداوی رئیس کمیسیون حمل و نقل و ترافیک شورای شهر اهواز : داستان وزارت نفت و خوزستان دیگر از حرف‌های کارشناسی و آمار دادن، گذشته است و تشت این بلای سیاه به قدری پر سر و صدا، از پشت بام به زمین افتاده که صدایش در هر محله این شهر و تمام این استان شنیده می شود؛ نمونه متاخرش ضایعه پرپر شدت جوان‌های‌مان در جاده اهواز - خرمشهر و داغدار شدن این همه خانواده.
شما تصور کنید پدر خانواده‌ای سر کار برود و برنگردد؛ حال همسر، فرزند، پدر و مادر آن جوان را درک نخواهیم کرد. سوالی که بسیار خواهند پرسید و جوابی هم نخواهند گرفت این است که چرا پس از این همه سال که شرکت‌های نفت و حفاری از این جاده ارتباطی منتفع شده‌اند، حاضر نیستند ذره‌ای به مسئولیت‌های اجتماعی‌شان عمل کنند؟
حکایت خوزستان و یقه سفیدان وزارت نفت، حکایت شوهری است که نه خرجی می‌دهد و نه در خانه حضور دارد. علاوه بر آن هر چند وقت یک بار یک کتک هم سهم زن بیچاره می‌شود.
شاید به این مثال بخندید اما در واقع وقتی شیره سرزمین‌تان را بمکند، سهم شما را ندهند و حق آلایندگی محیط زیست را ندهند و علاوه بر آن، فلرها را به جان سلامتی من و شما بیندازند و آب تالاب هورالعظیم را برای ارزان شدن استخراج، خشک کنند؛ چه چیز دیگری می‌توان گفت؟
در منطقه کوروش اهواز تا ۱۴۰ متری خانه‌های مردم هم چاه زده‌اند. این مساله به معنای زیر پا گذاشتن استانداردهای زیست محیطی خودشان است.
خنده‌دارتر این است که بعضی وقت‌ها خبر کشف یک میدان بزرگ
نفتی را جشن می‌گیرند در حالی که این خبرها برای مردم خوزستان مانند عزا است. این موارد چیزی جز آلودگی و بیماری چیز دیگری برای مردم ستم‌دیده به ارمغان نخواهد آورد.
مگر استاندار خوزستان در هیات دولت حضور ندارد؟ آیا این حضور نباید در گرفتن حق قانونی خوزستان از وزات نفت نمود پیدا کند؟ آیا نباید یک روز حتی به صورت نمادین، سر شیر نفت و گاز را ببندیم تا مرکزنشینان فهمی از ثروت خوزستان پیدا کنند؟
اگر به درستی پیگیر حق و حقوق خود بودیم، بعد از هر باران شهر پر از سیلاب و فاضلاب نمی‌شد و بیمارستان‌ها به دلیل باران اسیدی حاصل از سوختن فلرها، پر از مردم بخت برگشته نمی‌شد.
اگر دوستان یقه سفید مرکزنشین وزارت نفت به مسئولیت‌های اجتماعی خود عمل می‌کردند و حق آلایندگی به به شهرداری پرداخت می‌شد، خیابان‌های اهواز در وضعیت جنگی امروز به سر نمی‌بردند و شرایط به گونه‌ای نبود که به هر خیابان برویم، گودال پیش رو فرمان عقب‌گرد بدهد.
اگر شرکت‌های نفت، پتروشیمی و حفاری این قدر واردات مدیر پروازی نداشتند و نیم نگاهی به استخدام نیروهای بومی داشتند، حال و روز آمار بیکاری غنی‌ترین استان ایران این گونه نبود. به قول کسی، حالا که سلامتی ما را گرفتید حداقل کار بدهید تا از گرسنگی و بیماری نمیریم.
