نشریه مشعل/شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب، به عنوان یکی از شرکت های بزرگ شرکت ملی نفت ایران که بیش از ۸۰ درصد از تولید ات نفت و گاز کشور را عهده دار است،  مدیرعاملی  جدید  به خود می بیند. احمد محمدی مدیر جوانی که  بتازگی با حکم مسعود کرباسیان، قبای مدیرعاملی بر تن کرده تا به صف مدیران جوان صنعت نفت ایران بپیوندد. در نخستین گفت وگوی اختصاصی با او پس از تصدی این مسئولیت، پیگیر خالی بودن جای زنان مدیر در این شرکت بزرگ می شویم که وعده تحقق آن را می دهد و می گوید: در شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب، هم زنان مستعد و توانمندی به چشم می خورند که کارشناسان و مهندسان خوبی هستند و می توانیم در یک فرایندی منسجم، جانشین پروری کنیم.»بحث به کارکنان شرکت که می رسد، ادامه می دهد: «جایگاه و احترام به نیروی انسانی، سرلوحه کار من قرار دارد.» و وقتی از او پی گیر مسائل صنفی آنها می شویم، می گوید: بتازگی در شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب، اقدام مناسبی انجام شده تا حداقل ترمیم در حقوق نیروهای ارکان ثالث ایجاد شود که در آینده نزدیک عملیاتی خواهد شد. رسیدگی به نیازهای صنفی این حوزه، براساس چارچوب اختیارات، در برنامه قرار دارد. (نفت آنلاین) معتقدم این مساله، نیازمند کار کارشناسی است که طی فرایند و براساس برنامه زمان بندی، مشکلات این حوزه را با دعوت از آنها و شنیدن مسائل و خواسته هایشان مورد رسیدگی قرار می دهیم.»او برای مردم خوزستان و مناطق تحت سرپرستی این شرکت هم خبری خوش دارد که با تشکیل کمیته مسئولیت اجتماعی، مسائل آنها را در دستور کار قرار خواهد داد. این گفت وگو در ادامه می آید:

  گفت وگو را ابتدا با معرفی بیشتر از خودتان آغاز کنیم؛ اهل خوزستان هستید؟

بنده متولد شهر آبدانان استان ایلام هستم؛ اما پس از گرفتن دیپلم ریاضی فیزیک و گذراندن دوران خدمت سربازی، سال۱۳۷۱ از طریق کنکور سراسری در رشته بهره برداری از منابع نفت دانشکده نفت قبول شدم و به استان خوزستان آمدم. آذر ۷۵ فارغ التحصیل شدم و پس از مراحل جذب و استخدام در شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب در فروردین ۷۶ در بخش مهندسی نفت آغاز به کار کردم. آن زمان شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب را به نام مدیریت تولید خشکی می شناختند. با این مقدمه باید بگویم که ۲۶ سال است در خوزستان هستم و هر چه دارم، از این استان است. دو فرزند دارم؛ پسرم رضا ۱۲ سال دارد و دخترم آیدا که اول ابتدایی است.

  واکنش خانواده به انتصاب مدیریتی شما چه بود؟

در خانواده ما وابستگی دو سویه وجود دارد. یکی از مشکلات من، نداشتن وقت کافی برای خانواده ام است. حدود ۶ سال است که به دلیل تراکم کاری و حجم کار زیاد، گاه فرصت تماس تلفنی در طول روز با آنها میسر نمی شود. به این ترتیب تمام امور خانواده و تربیت فرزندان، تنها به دوش همسرم است که تشکر ویژه از ایشان دارم. اگر همراهی او نبود، قطعا بنده در کارم موفق نمی شدم. با این حال معتقدم که هر فرد، فارغ از مسئولیت کاری که دارد، باید بین کار و خانواده تعادل برقرار کرده و بخوبی این دو حوزه را مدیریت کند.

  چه شد که گزینه مدیرعاملی شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب شدید؟ این پیشنهاد اولین بار از کجا مطرح و چه روندی طی شد؟

واقعا نمی دانم از چه کانالی پیشنهاد مدیرعاملی بنده به شرکت ملی نفت ایران رسید و این موضوع را پی گیر هم نشدم. آن زمان که اسامی چند نفر برای مدیرعاملی شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب مطرح شده بود، اسم من هم در آن لیست قرار داشت. صحبت های اولیه برای پذیرفتن این سمت انجام شد و در واقع به طور جدی نمی توانستم بپذیرم؛ اما به هر تقدیر به من اعتماد شد و این مسئولیت خطیر را به بنده سپردند که انشاءالله بتوانم با توکل به خداوند و با کمک همکاران و دوستان صدیق و دلسوز شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب و انعکاس مناسب اهل رسانه، این مسئولیت را همسو با اهداف جمهوری اسلامی ایران به پیش ببرم.

  زمان زیادی از انتصاب شما در شرکتی که بیش از ۸۰ درصد تولید کشور را عهده دار است، نمی گذرد؛ در این مدت اوضاع شرکت را از جایگاه مدیرعامل چگونه دیدید؟

کار و فعالیت در شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب، هیچ ثانیه ای توقف ندارد. ماهیت کار هم همین است؛ چون خاصیت تولید نفت و عملیاتی که به تولید منجر می شود، همین توقف ناپذیری است. پروژه های وابسته به تولید، انتقال فراورش و ارسال به مبادی مصرف و صادرات، همیشه در حال اجراست و کارکنان خدوم فعال در این بخش ها نیز با روحیه جهادی و بدون توجه به تغییر و تحولات مدیریتی، کارشان را همیشه با قدرت دنبال می کنند. من هم به عنوان یک عضو کوچک از این مجموعه بزرگ ِشرکت ملی نفت ایران وظیفه دارم کاستی ها و کمبودها را مرتفع کنم و با پایش حوزه ها و با کمک همین نیروها، در صورت نیاز اصلاحات احتمالی را انجام دهم و با سرکشی و دیدار با آنها در مناطق نزدیک و دور در جریان مسائل و مشکلات آنها قرار بگیرم. بنای من این است که کار را با رویکردی تعاملی و مدیریت سیستم محور و فرایند نگر دنبال کنم. توجه به نیروی انسانی و احترام به نیروی انسانی، در سرلوحه کار من قرار دارد.

  در واقع بنای اصلاح دارید تا تغییر و تحول؟

اگر جایی به اصلاح نیاز داشته باشد، در دستور کار قرار می گیرد. خداراشکر ساختار شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب به گونه ای است که سالیان سال تداوم داشته است؛ اگر احیانا بخشی - با توجه به شرایط امروزی - به اصلاح فرایند و بازنگری روش کاری نیاز داشته باشد، با اقدام کارشناسی و با مشارکت همگانی مجموعه، آن را انجام می دهیم.

  مهندس زنگنه ضرورت به کارگیری مدیران زن را مورد تاکید قرار داده اند و بتازگی و به طور مشخص از شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب نام برده اند که حتی یک مدیر خانم هم در آن وجود ندارد. آیا این ظرفیت در جنوب وجود دارد و بنای استفاده از آن را دارید؟

در کار و فعالیت من اصلا نگاه جنسیتی وجود ندارد و یکی از اولویت هایم توجه به زنان است. خوشبختانه در کشور ما زنان در تمام عرصه ها دوشادوش مردان، فعال و منشا اثر بوده اند که صنعت نفت هم از این امر مستثنا نیست. در میان مهندسان و کارکنان بسیار صدیق، دلسوز و وفادار، زنان زیادی هستند که شاید آنطور که باید و شاید، جانشین پروری و نیروپروری در این حوزه نداشته ایم و در این مساله مقتضیات زمان هم موثر بوده است. ما واقعا به حضور همه جانبه زنان نیاز داریم. در شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب هم زنان مستعد و توانمندی به چشم می خورند که کارشناسان و مهندسان خوبی هستند که می توانیم در فرایندی منسجم، جانشین پروری کنیم. استحضار دارید که بخش عمده ای از فعالیت در این شرکت، عملیاتی است و در واقع شرایط کاری دشواری دارد و شاید نتوان از زنان در آن بخش ها استفاده کرد. بنابراین در مجموعه های ستادی از خانم ها استفاده می کنیم. از برنامه های من توجه به حوزه زنان است که انشاءالله با همکاران مان و افرادی که می توانند تصدی این پست را داشته باشند، این مهم را محقق می کنیم.

  شما در صحبت های تان از تکریم نیروی انسانی سخن گفتید. در این زمینه چه مواردی مدنظرتان است؟

اولین کاری که باید انجام دهیم، این است که ارتباطمان در تمام سطوح، کارکنان و مدیران، باید ارتباط سالمی باشد. معتقدم که فرهنگ شخصی، مقدمه فرهنگ سازمانی است که باید ارتقا یابد. مسئولیت ها و کارهایی که از کارکنان می خواهیم و هدفگذاری که سازمان دارد، باید برای همه بدرستی تبیین شود. کارکنان باید با اشتیاق سرکار حاضر شوند و بدانند که کار آنها و نظراتشان در سازمان اثربخش و مفید است. باید کاری کنیم که امید و نشاط را بین همکاران بیش از وضع موجود احیا کنیم که در این صورت، بخش زیادی از دغدغه کارکنان مرتفع می شود. بدون شک مهمترین سرمایه هر سازمانی، نیروی انسانی است. پس این حوزه نیازمند توجه و برنامه ریزی جدی خواهد بود. علاوه بر حوزه تخصصی و کاری، بحث سلامت جسم و روان نیروی انسانی بسیار حائز اهمیت است. در بعد سلامت افراد، توجه به ورزش همگانی نیز یک نیاز است که تمام کارکنان باید به آن توجه داشته باشند، ضمن اینکه باید معاینات دوره ای طب صنعتی را هم جدی بگیرند.