تاریخ انتشاريکشنبه ۳ شهريور ۱۳۹۸ - ۲۱:۰۰
تصاویر اینچ مورات از ایران و نفت
در آخرین روزهای سال ۱۳۳۴ خورشیدی یکی از اولین عکاسان زن آژانس عکس مگنوم به خاورمیانه رسید. او که آرزو داشت به دنبال رد پای مارکوپولو تا چین سفر کند با قرار اقامتی دو ماهه روز دوشنبه ۲۸ اسفند ۱۳۳۴ وارد ایران شد. کسی که شش سال بعد به عنوان همسر آرتو میلر جای مرلین مونرو را گرفت. عکاسی خود آموخته و علاقه مند به هنر و فرهنگ مشرق زمین؛ اینچ مورات (Inge Morath) بود.
تصاویر مورات

نمای دور از پالایشگاه آبادان

خانم مورات شصت سال قبل با ماموریتی از طرف مجله آمریکایی هالیدی عازم خاورمیانه شد و نوروز سال ۱۳۳۵ را در ایران بود. وی در این مدت از تهران به ورامین، کرج، قزوین، رشت، حاشیه دریای خزر و چالوس رفت سپس به تهران بازگشت و به قم، کاشان، یزد، اصفهان، شیراز، آبادان، آغاجری و... سفر کرد. در این سفرها از فرهنگ بومی و مردم ایران عکاسی کرد.

عکسهای مورات از آبادان، رفاه و زندگی در سایه نفت، بیانگر سطح متوسط به بالای کیفیت زندگی در مقایسه با سایر مناطق ایران است. حضور پر رنگ اتباع بریتانیایی و فرهنگ غربی در این آثار مشهود است.
مورات- اسکله آبادان

اسکله آبادان

اینچ مورات در ۲۷ می ۱۹۲۳ در گراتس دومین شهر بزرگ اتریش، به دنیا آمد. پس از دوران دبیرستان وارد دانشگاه برلین شد و به تحصیل رشته زبان شناسی پرداخت. در این دوره او به زبان‌های انگلیسی‌، فرانسه، رومانیایی‌ و البته زبان مادریش آلمانی تسلط داشت، او بعد‌ها روسی، چینی‌ و اسپانیایی‌ را نیز بر زبان‌های تحت تسلطش افزود.

در دوران جنگ در کارخانه ای مشغول به کار شد. در بمباران های پی در پی که در آن دوران صورت می­گرفت با پای پیاده به سمت اتریش فرارکرد. پس از جنگ جهانی‌ِ دوم در ۱۹۴۸به عنوان روزنامه نگار و ویرایشگر عکس در مجله "هیوت" مشغول به کار شد. در این سال ها و در پی‌ همکاری با "ارنست هاس" عکاس اتریشی‌ علاقه و دانش وی به این رشته افزوده شد. به گفته خودش با مطالعه روش عکاسی‌ِ ارنست بود که عکاسی‌ را قبل از به دست گرفتن دوربین فراگرفت.
مورات- تجهیزات نفت در آغاجری

تجهیزات صنعت نفت در آغاجاری

ارنست هاس از وی درخواست کرد تا به صورت مشترک در مجله هیوت همکاری کنند. مورات برای عکس های هاس شرح عکس و مقاله می نوشت. در سال ۱۹۴۹ آن دو با روبرت کاپا بنیانگذار آژانس عکس مگنوم (Magnum Photos) آشنا شدند. پس از آن، ارنست به عنوان عکاس و اینچ به عنوان ادیتورعکس در مگنوم پاریس مشغول به کار شدند.

مورات در سال ۱۹۵۱ در پی‌ ازدواجی ناکام به لندن مهاجرت و در همان سال بود که عکاسی‌ را شروع کرد و این آغازی به زندگی پر هیاهویی بود که انتظارش را می کشید.
مورات- پالایشگاه آبادان در شب

پالاشگاه آبادان در شب

پس از جدایی به فرانسه بازگشت و در حوزه عکاسی فعالیت های خود را ادامه داد و بار دیگر توسط  کاپا به آژانس مگنوم دعوت شد. در این دوران با عکس خانم "الولگ ناش" که از مهمترین و برجسته ترین آثارش به شمار می رفت، در میان عکاسان آن دوران شهرت جهانی یافت.

وی از اواخر سال ۱۹۵۰ سفرهای خودرا به اروپا آفریقا و آمریکا و جنوب آمریکا جهت عکاسی برای جلد نشریه هایی چون هالیدی، ووگ و پاری ماچ، آغاز کرد. در سال ۱۹۵۵ نشریه ای را تحت عنوان Guerre a la Tristesse را با عکس هایی از اسپانیا که توسط روبرت دلپیر، عکاسی شده بود منتشر کرد. مورات در طول حیاتش بیش از ۳۰ رساله به چاپ رسانید.
موارت- کمپ کارکنان در آغاجاری

کمپ کارکنان نفت در آغاجاری

مورات پس از آشنایی با جان هیوستن کارگردان سینما زمانی که در لندن زندگی می کرد در فیلم های او همکاری کرد. در جریان ساخت نمایش Misfits با آرتور میلر نویسنده مشهور آشنا شد. در این زمان میلر از مرلین مونرو جدا شده بود و بدین ترتیب در ۱۷ فوریه سال ۱۹۶۲ اینچ مورات با آرتور میلر ازدواج کرد و به آمریکا نقل مکان کرد. اولین فرزند آنها به نام ربکا در سپتامبر سال ۱۹۶۲و فرزند دوم آنها به نام دنیل در سال ۱۹۶۶ به دنیا آمد. ربکا میلر نویسنده، کارگردان و بازیگر شد.

حضور مورات به عنوان اولین زن عکاس در سیستم مردانه مگنوم تا به امروز در یاد و خاطره ها باقی مانده است. بسیار از آثار دهه اول فعالیت او معناگرا هستند. امروزه منتقدان در خصوص سورئال بودن آثار وی می­نگارند. در بطن آثارش می توان علاقه به اومانیسم (انسان گرایی) را مشاهده کرد و این مهم از تجارب ملموس وی  ازجنگ سرچشمه می گیرد. در آثار و عکس هایی که وی در دوران اولیه فعالیت کاری خود گرفته است؛ این مسئله که روح انسان  زیر بار عذاب است و توان خوشی و لذت را ندارد به خوبی مشهود است.
مورات آبادان

نمایی از پالایشگاه آبادان در سال ۱۹۴۵

او در حدود ۵۰ سال با مگنوم همکاری داشت. پس از مرگش در سال ۲۰۰۲، بنیاد اینچ مورات به منظور مدیریت میراث مورات و قدردانی از نقش او در عکاسی راه‌اندازی شد. (نفت آنلاین)

به افتخار اینچ مورات و اینکه وی همیشه به تشویق عکاسان زن می‌پرداخت. جایزه اینچ مورات در مگنوم بنا نهاده شد. این جایزه بخشی از ماموریت مگنوم برای پشتیبانی از نسل بعدی عکاسان مستند آگاه به مسائل اجتماعی است که با همکاری بنیاد اینچ مورات برگزار می‌شود.
مورات- کارگران در پالایشگاه آبادان

کارگران بخش نگهداری در پالایشگاه آبادان

عکس های مورات از ایران، در زمان حیاتش کمتر منتشر شد و یکی از دلایل اش بدشانسی بزرگی بود که در مورد دوربین هایش آورد. او دو دوربین، یکی برای عکس های سیاه و سفید و دیگری رنگی با خود داشت و بیشتر عکس ها را سیاه و سفید می گرفت، اما دوربین سیاه و سفید نشت نور داشت و به همین دلیل تقریبا همه عکس هایش دچار یک ناحیه نوردیدگی تیره شد. از آن جا که مورات هیچ نگاتیوی را تا پیش از بازگشت به فرانسه ظاهر و چاپ نکرد، متوجه این ایراد هم نشد.

هفت سال بعد از مرگ او، بنیاد اینچ مورات نسخه تصحیح نور شده عکس های سیاه و سفید را در کتابی با عنوان "اینچ مورات در ایران" منتشر کرد.

موزه ها و اسناد صنعت نفت

تهیه و تنظیم: مسلم عباسی
https://naftonline.ir/news/202/
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما

0